Przedstawiciele Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich często są pytani, czy z upływem czasu Kościół staje się częścią „głównego nurtu”.
Jeżeli pojęcie „główny nurt” oznacza, że Święci w Dniach Ostatnich są coraz bardziej postrzegani jako udzielająca się, istotna i znacząca część społeczeństwa — głównie w Stanach Zjednoczonych, gdzie mieszka około sześciu milionów członków — wtedy oczywiście odpowiedź brzmi „tak”. Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, założony w stanie Nowy Jork w 1830 r. przez sześciu członków, jest obecnie według niezależnych oszacowań czwartym co do wielkości kościołem w Stanach Zjednoczonych.
Oznacza to, że jego członkowie znajdują się w każdej społeczności — w biznesie i rolnictwie, w szkolnictwie i nauce, w partiach politycznych i w rządzie, w przemyśle rozrywkowym i w mediach informacyjnych. W rzeczywistości ludzie bardziej znają Świętych w Dniach Ostatnich jako przyjaciół, sąsiadów czy współpracowników, niż kojarzą ich z Kościołem jako instytucją czy z jego naukami. Dotyczy to również wielu innych narodów poza Stanami Zjednoczonymi.
Jeżeli pojęcie „główny nurt” oznacza, że Kościół zatraca odrębność wierzeń, które są w centrum jego przesłania, wtedy odpowiedź jest inna. Respektując odmienne poglądy innych wyznań, przywódcy kościelni chcą zachować jasność w kwestii wierzeń, które definiują Świętych w Dniach Ostatnich.
Poniżej wymienione są niektóre z najważniejszych różnic w wierzeniach i praktykach Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich i innych kościołów chrześcijańskich.
Przywrócenie
Ponieważ Święci w Dniach Ostatnich wierzą, że boskie upoważnienie apostolskie zostało zatracone na ziemi po śmierci starożytnych apostołów, konieczne było jego przywrócenie. Członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich wierzą, że to przywrócenie rozpoczęło się na początku XIX wieku wraz z objawieniami otrzymanymi przez młodego Józefa Smitha.
Trójca
Do najważniejszych różnic w porównaniu z innymi kościołami chrześcijańskimi należą te dotyczące natury Boga, Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego. Według kościołów chrześcijańskich tworzą oni Trójcę Świętą, a według Świętych w Dniach Ostatnich Boską Trójcę.
Współcześni prorocy, ciągłe objawienia i nowe pisma święte
Święci w Dniach Ostatnich wierzą, że Bóg nadal przemawia do ludzkości, że powołał nowych apostołów i proroków; oraz że objawiania są przekazywane współcześnie, jak to miało miejsce w starożytności. Ponadto wiele z tych objawień zostało formalnie wcielone do nowych tomów pism świętych. Są to: Księga Mormona — Jeszcze Jedno Świadectwo o Jezusie Chrystusie; Nauki i Przymierza— zbiór objawień otrzymanych przez Józefa Smitha i kolejnych prezydentów Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich; oraz Perła Wielkiej Wartości obejmująca zapisy Mojżesza i Abrahama, jak również współczesne zapisy Józefa Smitha.
Plan zbawienia
Teologia Świętych w Dniach Ostatnich przyjmuje coś, co mormoni określają jako „ plan zbawienia”. Zagadnienie to porusza kwestie związane z przedziemskim stanem całej ludzkości, przesłankami za stworzeniem świata przez Boga, naturą i celem naszego życia na ziemi oraz tym, co czeka nas w przyszłym życiu.
Świątynie i ich cel
Podstawowym celem pracy świątynnej jest „zapieczętowanie”, czyli zjednoczenie rodzin, oczekując, że te relacje trwają po śmierci. Te same rytuały świątynne mogą być przeprowadzane za osoby, które umarły. W innych kościołach chrześcijańskich nie ma odpowiednika obrzędów świątynnych.
Program misjonarski
Różnica ta dotyczy raczej praktykowania niż przekonań doktrynalnych, ponieważ wiele kościołów chrześcijańskich wysyła misjonarzy, aby nauczali ewangelii. Jednak program misjonarski Kościoła wyróżnia się i jest rozpoznawalny ze względu na liczbę misjonarzy, długość i różnorodność wykonywanej przez nich służby oraz ze względu na ich wygląd i nauczanie przywróconej ewangelii.
Niezawodowe duchowieństwo
Kościół Jezusa Chrystusa nie posiada pełnoetatowego, zawodowego duchowieństwa na poziomie zgromadzenia. Nawet na najwyższych szczeblach Kościoła, przywódcy, którzy są powołani do pełnoetatowej służby jako apostołowie, opuszczają swoje bardziej opłacalne zawody, aby dożywotnio służyć jako „specjalni świadkowie Jezusa Chrystusa” i nadzorować Kościół na świecie.
Abstynencja od alkoholu wśród wyznań religijnych nie ogranicza się wyłącznie do Świętych w Dniach Ostatnich. Jednakże od Świętych w Dniach Ostatnich oczekuje się całkowitej abstynencji od alkoholu, podobnie jak abstynencji od tytoniu, herbaty i kawy.