Od pierwszej publikacji w roku 1830 Księga Mormona została w całości przetłumaczona na 82 języki i wydrukowana w ponad 150 milionach egzemplarzy. Została opisana jako „kamień zwornikowy” Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Od samego początku członkowie Kościoła akceptowali ją jako pismo święte.
Nie oznacza to, że Księga Mormona zastępuje Biblię jako pismo święte dla członków Kościoła. Biblia i Księga Mormona są używane wspólnie do nauczania i osobistego studiowania.
Święci w Dniach Ostatnich uważają Księgę Mormona jako kronikę wspaniałych, starożytnych, amerykańskich cywilizacji.
Według zapisu jedna z cywilizacji pochodzi od mężczyzny o imieniu Lehi, który wraz ze swoją rodziną opuścił Jerozolimę około 600 r. p.n.e. Podróżowali oni w kierunku morza, zbudowali statek i przepłynęli przez ocean do Ameryki.
Po przybyciu do Nowego Świata narastające różnice przyczyniły się do podziału rodziny na grupy, co ostatecznie spowodowało powstanie dwóch przeciwstawnych sobie narodów. Konflikty występowały podczas 1000 lat, które zostały opisane, co ostatecznie doprowadziło do upadku jednego z tych narodów.
W tej historii zawarty jest zbiór proroctw i świadectw o Jezusie Chrystusie jako Zbawicielu świata, włączając niezwykłą wizytę zmartwychwstałego Jezusa pośród ludu w Nowym Świecie.
Księga Mormona opisuje, że Chrystus podczas posługi u ludzi w starożytnej Ameryce ustanowił Swój Kościół, podobnie jak to uczynił w Starym Świecie.
Z zapisu wynika, że przez niemal 200 lat po wizycie Chrystusa ludzie żyli w jedności i dobrobycie.
Potem z biegiem lat wielu ludzi zaczęło odrzucać nauki Chrystusa. Niegodziwość zapanowała pomiędzy nimi, a wyniszczająca wojna spowodowała zagładę całego narodu.
Księga Mormona opowiada, w jaki sposób wydarzenia te były skrupulatnie zapisywane na metalowych tablicach. Odpowiedzialność za utrzymanie i uzupełnianie zapisów zapoczątkowanych przez pierwszych ludzi, którzy opuścili Jerozolimę, była przekazywana z pokolenia na pokolenie.
Jednym z ostatnich kronikarzy był starożytny amerykański prorok, który nazywał się Mormon. Skrócił on wielowiekowe zapisy w bardziej zwięzłą relację, którą umieścił na złotych tablicach.
Ten skrócony zapis został przekazany przez Mormona jego synowi Moroniemu ,będącemu ostatnim znanym ocalałym człowiekiem z narodu, który u kresu swych dni zakopał płyty na zboczu wzgórza zlokalizowanego w miejscu, które wieki później zwano północną częścią stanu Nowy Jork.
Święci w Dniach Ostatnich wierzą, że na to zbocze, zwane dziś Wzgórzem Cumorah koło Palmyry w stanie Nowy Jork, w 1823 r. powrócił Moroni jako anioł i zaprowadził nastoletniego chłopca Józefa Smitha do ukrytych tablic. Józef Smith później założył Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
We wczesnej historii Kościoła znajduje się opis, że Moroni ostatecznie przekazał Józefowi Smithowi tymczasową opiekę nad tablicami, który to pozwolił trzem mężczyznom, aby je zobaczyli i innym ośmiu mężczyznom, aby je trzymali. Pisemne świadectwa tych świadków znajdują się w Księdze Mormona bezpośrednio po wstępie.
Józef przetłumaczył tekst z tablic w około trzy miesiące, a następnie oddał je aniołowi Moroniemu. Księga Mormona została po raz pierwszy opublikowana w 1830 r. w Nowym Jorku w języku angielskim.
W roku 1851 Księga Mormona została przetłumaczona na język duński i było to pierwsze nieanglojęzyczne tłumaczenie. W roku 2000 Kościół przetłumaczył Księgę Mormona na setny język, włączając w to język angielski. Księga jest wydana w całości w 81 językach innych niż angielski, a wybrane jej rozdziały w kolejnych 25 językach.
Aby pomóc wyjaśnić i podkreślić cel Księgi Mormona, w 1982 roku został dodany podtytuł. Obecna nazwa brzmi: Księga Mormona: Jeszcze Jedno Świadectwo o Jezusie Chrystusie.
Dodatkowo, poza przetłumaczeniem Księgi Mormona, Józef Smith zapisał inne objawienia, jakie otrzymał od Boga. Wiele z tych objawień znajduje się w dwóch innych księgach zawierających współczesne pisma święte nazywanych: Nauki i Przymierza i Perła Wielkiej Wartości.