„I oto, mówię wam te rzeczy, abyście uczyli się mądrości; abyście uczyli się, że gdy służycie swoim bliźnim, zaprawdę, służycie Swemu Bogu” (Ks. Mosjasza 2:17).
Na całym świecie ludzie doświadczyli wielkich strat w czasie pandemii. Wierni członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich nie są wyjątkiem. Jedną z tych strat jest brak towarzystwa. Zachowywanie dystansu społecznego uniemożliwia spotkania z przyjaciółmi, członkami rodziny czy sąsiadami tak często, jak miało to miejsce dawniej. Przynosi to szkodę zarówno młodym, jak i starszym członkom. W poszukiwaniu rozwiązań tej sytuacji powstał Projekt łączenia pokoleń.
Candice MacAllister to prezydent Stowarzyszenia Pomocy [organizacja kobieca] kongregacji dla młodych dorosłych Britannia w Londynie w Wielkiej Brytanii. W czasie pandemii razem z grupą kobiet postanowiła znaleźć rozwiązanie sytuacji związanej z ich izolacją. Powiedziała: „Londyn jest notorycznie miastem samotności […], a nawiązanie relacji może być naprawdę trudne”. Candice rozmawiała ze swoim biskupem o tym, jakim wyzwaniem może być dla młodej dorosłej osoby nawiązanie relacji z osobami z innego pokolenia. Starsze kobiety z tego obszaru również borykały się z samotnością z powodu pandemii. Candice stwierdziła, że najlepszym sposobem niesienia pomocy tym kobietom są wirtualne spotkania w ramach Projektu łączenia pokoleń.
W ramach tej inicjatywy kobieca organizacja Britannia nawiązała kontakt i interakcje ze starszymi kobietami mieszkającymi w okolicy. Każda młoda dorosła kobieta, która chciała wziąć udział w tej akcji, została poproszona o skontaktowanie się ze starszą lub owdowiałą kobietą z jej okolicy. Dzięki rozmowom telefonicznym każda para poznała szczegóły z życia drugiej oraz znalazła towarzystwo w tej bezprecedensowej sytuacji.
Uczestniczka Martsie Webb poznała dwie kobiety, Mary Woods i Margaret Canham, które dorastały razem i wspólnie przystąpiły do kościoła. Stały się przyjaciółkami na całe życie, a w czasie pandemii mieszkały razem z mamą Mary. Martsie zaprzyjaźniła się z nimi w czasie Projektu łączenia pokoleń i wraz z mężem, przywódcą kongregacji, miała okazję spotkać się z nimi osobiście, po złagodzeniu obostrzeń związanych z izolacją. Powiedziała: „Nasza służba była czystą radością, gdy pomyślimy o tym, co te dwie kobiety nam dały. Nawet nie wiem, czy mogę określić to ‘służbą’, ponieważ byliśmy beneficjentami ich wzorowanej na Chrystusie miłości”.
Ten projekt połączył kobiety o różnych doświadczeniach, które mogły się nawzajem poznać. Candice MacAllister powiedziała: „Wszystko, co dajesz, po prostu zostanie pomnożone. Nigdy tak do końca nie wiesz, jakie ma to znaczenie dla innych osób”. Służąc sobie nawzajem, każda kobieta zyskała nieoczekiwanego, ale okazującego troskę wirtualnego przyjaciela.