W marcu mamy dwa szczególne dni, które wyróżniają kobiety i są wyrazem uznania dla nich. Międzynarodowy Dzień Kobiet obchodzony jest 8 marca. Następnie 17 marca jest rocznica założenia Stowarzyszenia Pomocy.
Ludzie na całym świecie rozważają przy tej okazji cenny wkład kobiet w minione stulecia i we współczesność. Kobiety, które należą do Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich także korzystają z okazji, aby świętować swoje członkostwo w organizacji, która powstała ponad 175 lat temu.
Stowarzyszenie Pomocy zostało zorganizowane 17 marca 1842 roku w celu wzmacniania kobiet oraz rodzin, a także niesienia pomocy ludziom w potrzebie. Emma Smith, pierwsza prezydent Stowarzyszenia Pomocy, zwróciwszy się do 20 kobiet obecnych podczas pierwszego spotkania, powiedziała: „Dokonamy czegoś niezwykłego”. Stowarzyszenie Pomocy szczyci się tym, że na całym świecie ma ponad 7 milionów członkiń.
Każdego roku członkinie Stowarzyszenia Pomocy w całej Europie spotykają się, aby wspólnie świętować założenie tej nadzwyczajnej organizacji.
Cel Stowarzyszenia Pomocy
Motto Stowarzyszenia Pomocy, które jest oparte na wersecie z I Listu do Koryntian 13:8, brzmi: „Miłość nigdy nie ustaje”. Motto to stanowi przypomnienie i zachętę dla wszystkich, aby podążać naprzód, będąc przepełnionym prawdziwą miłością, by służyć bliźnim.
Przez ponad 100 lat, począwszy od 1876 r. członkinie Stowarzyszenia Pomocy uprawiały zboże, przechowywały je i przekazywały osobom potrzebującym. Podarowały zboże ocalałym z trzęsienia ziemi w 1906 r. w San Francisco, tym, którzy przetrwali I i II wojnę światową oraz ludziom z ich lokalnych społeczności. Program dystrybucji zboża stał się częścią programu pomocy wzajemnej w Kościele w 1976 r.
Jean B. Bingham, obecna Prezydent Stowarzyszenia Pomocy, jest orędowniczką niesienia pomocy humanitarnej, dialogu międzywyznaniowego i międzynarodowych praw kobiet. Sharon Eubank, jej pierwsza doradczyni, pracuje jako dyrektor Służb Charytatywnych ŚwDO, ogólnoświatowej humanitarnej organizacji Kościoła. Druga doradczyni, Reyna I. Aburto, urodziła się w Nikaragui, przeżyła wojnę i potężne trzęsienie ziemi. Od momentu przyłączenia się do Kościoła, kiedy miała 26 lat, pracowała, służąc swojej społeczności, młodzieży i Kościołowi.