Po długim i owocnym życiu – w wieku 98 lat zmarł Juliusz Fussek – był wspaniały misjonarz, który służył w Polsce na przełomie lat 80 i 90 ubiegłego wieku i który założył wiele z istniejących do dziś gmin Kościoła.

Juliusz urodził się 11 marca 1922 roku w miejscowości Kozy (koło Żywca), jako syn Jerzego Fusska i Marii z d. Adamaszek. Był czwartym z pięciorga dzieci. Małżeństwo jego rodziców rozpadło się, gdy był dzieckiem, a matka wkrótce młodo zmarła. Jako 11-latek został przygarnięty przez rodzinę wuja Andrzeja.

 Był kombatantem wielu wojen - w wieku 17 lat został wcielony do służb pomocniczych wojska polskiego w pierwszych dniach niemieckiej inwazji na Polskę. W toku działań wojennych trafił z armią na wschód i został uznany za zaginionego – rodzina już go opłakiwała, gdy udało mu się wrócić do domu. Potem został przymusowo wcielony do armii niemieckiej – udało mu się uniknąć wysyłki na front wschodni i trafił do Grecji, gdzie zdezerterował i przeszedł na stronę greckiego ruchu oporu. Z greckiej partyzantki trafił do Polskich Sił Zbrojnych – przez Turcję do armii gen. Andersa. Brał udział m.in. w inwazji na Sycylię i walkach we Włoszech. Był kilkukrotnie ranny. Po wojnie, jako zdemobilizowany żołnierz trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Dorothy, którą poślubił w roku 1956. Niedługo później – w roku 1960 – oboje poznali Kościół i przyjęli chrzest, stając się członkami londyńskiej gminy Hyde Park. Służył w niej w wielu powołaniach.

W 1966 r. Juliusz i Dorothy Fusskowie wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych i osiedlili się w Utah.

W 1985 roku brat i siostra Fussek zostali powołani na misję do Polski. Przybywszy tu zamieszkali w małym pokoiku pod biurem kościelnym w Warszawie przy ul. Nowy Świat. Ich misja miała początkowo trwać 18 miesięcy, stopniowo przedłużyła się do 5 lat. W tym okresie Juliusz i Dorothy Fussek zdołali nauczać i ochrzcić 180 osób, ale również wynegocjować z polskimi władzami uzyskanie działki i budowę kaplicy w Warszawie oraz zgodę na rozpoczęcie działalności przez większą liczbę misjonarzy. W roku 1986 towarzyszył Thomasowi S. Monsonowi i Russellowi M. Nelsonowi w rozmowach na te tematy z przedstawicielami ówczesnego rządu, a już półtora roku później mógł powitać przybywających do Polski misjonarzy. W następnym roku – 1989 – wraz z ówczesnym apostołem, a obecnym Prezydentem Kościoła Russellem M. Nelsonem dokonywał wmurowania kamienia węgielnego pod budowę kaplicy w Warszawie. Brat i siostra Fusskowie skończyli swoją misję w Polsce wraz z ustanowieniem Polskiej Warszawskiej Misji w roku 1990.

Służbę Juliusza i Dorothy Fussków stawiał jako przykład Prezydent Kościoła Thomas S. Monson w przemówieniu w czasie Konferencji Generalnej w październiku 2001 r., mówiąc: „Z ufnością Panu przyjęli powołanie. Warunki życiowe były skromne, byli w tej pracy samotni, a zadania przed nimi wielkie. W owych czasach nie było jeszcze formalnie ustanowionej misji w Polsce. Zadaniem, który otrzymali brat i siostra Fusskowie było przygotowanie drogi dla misji, do stworzenia stałej obecności Kościoła, dla powołania do służby innych misjonarzy, ochrzczenia osób nawróconych, nauczania ludzi, założenia gmin i wzniesienia kaplic.”

Juliusz był oddanym naśladowcą Zbawiciela, wiernie służył w swoim Kościele, a przyjaciele i sąsiedzi kochali go za hojność, ciepło, dobroć, szczerość, lojalność i pokorę.

Juliusz Fussek odszedł spokojnie i bez bólu w obecności żony Dorothy i kilku bliskich przyjaciół 29 czerwca 2020 roku.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 7 lipca 2020 roku na cmentarzu w Salt Lake City.