Poniższy artykuł jest drugim z serii „Kamienie milowe i cuda. Dziedzictwo świętych w dniach ostatnich w Europie”. Treść tych artykułów została sprawdzona i zredagowana przez doktora Jamesa Perry’ego, członka Higher Education Academy [Związku Nauczycieli Akademickich], historyka i pisarza w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Książka „Saints”, tom 3., która ma się wkrótce ukazać, będzie zawierać wiele innych historii i wydarzeń dotyczących ustanowienia Kościoła w Europie.
Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich został formalnie zorganizowany przez sześciu członków 6 kwietnia 1830 roku w niewielkiej chacie w północnej części stanu Nowy Jork. Od tych skromnych początków ponad 190 lat temu, Kościół rozrósł się do 16,5 miliona członków w niemal 31 tys. kongregacji na całym globie. Od samego początku przywódcy Kościoła wysyłali misjonarzy za granicę, aby szerzyli ewangelię Jezusa Chrystusa po całym świecie. We wrześniu 1850 roku Włochy zostały poświęcone dla pracy misjonarskiej przez Lorenza Snowa, T. B. H. Stenhouse’a i Jabez Woodard, a następnie zamknięte dla tej pracy 17 lat później. Dzięki wierze, poświęceniu i oddaniu czterech członków Włoska Misja została ponownie poświęcona w 1966 roku przez Ezrę Tafta Bensona, wówczas członka Kworum Dwunastu Apostołów.
Pewnego słonecznego dnia w 1958 roku kobieta i trzech mężczyzn stali na ścieżce w wiosce Comerzo we Włoszech, wypatrując przyjazdu Prezydenta i Siostry Chistensenów z Francuskiej Misji. Ta czwórka świętych była jedynymi członkami Kościoła w tej części Włoch — kraju liczącego 49 milionów mieszkańców. Raz na jakiś czas odwiedzali ich przywódcy Kościoła i inni członkowie, ale poza tym tę małą grupę świętych dzieliły od najbliższych współwyznawców setki kilometrów.
Prezydent i Siostra Chirstensenowie nie byli pewni, w którą stronę jechać i najpierw minęli ową ścieżkę, a następnie zawrócili. Pietro i Felicita Snaiderowie, Santo Beltrame i Luigi Pittini ciepło, z wyrazami miłości przywitali przybyszów. Cała czwórka była sześćdziesięcio- lub siedemdziesięciolatkami i należała do Kościoła od kilku lat. Pietro i Felicita dowiedzieli się o Kościele w 1949 roku, kiedy mieszkali w Cannes, we Francji. Ich córka i jej rodzina przystąpili do Kościoła i chcieli podzielić się z rodzicami ewangelicznym przesłaniem. Pietro i Felicita zostali ochrzczeni w 1951 roku razem z Santo Beltramem — pewnym mężczyzną, któremu zaczęli mówić o ewangelii. Czwarta osoba, Luigi Pittini, została ochrzczony kilka lat później. On również przyjął ewangeliczne nauki od Snaiderów.
Santo i Luigi przemierzyli wiele kilometrów na rowerze, aby uczestniczyć w tym spotkaniu z Christensenami. Dotychczas robili to zresztą każdego tygodnia ze względu na spotkania sakramentalne, z których w ciągu ośmiu lat Santo opuścił tylko jedno. Snaiderowie zaprowadzili małą grupę świętych do swojego skromnego domu i poczęstowali zimnymi napojami. Podczas rozmów w kuchni Felicitaƒ otworzyła drzwi do małej pokojowej kaplicy, własnoręcznie wybudowanej przez Pietra. Chociaż nie znał się na stolarce i miał tylko piłę i młotek, wiedział, że mała grupa świętych potrzebuje miejsca do oddawania czci Bogu, więc podjął się zadania stworzenia odpowiedniej przestrzeni.
Milestones Italian 01
Dom ikaplica Snaiderów2022 by Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved.Pokój miał tylko 2 metry szerokości i 4,5 metra długości, ale były tam dwa małe okna, a na każdym z nich stał wazon. Drewniana podłoga została wyszorowana do białości, a cztery małe krzesła trzcinowe stały pod każdą ścianą pokoju. Na małym stoliku ustawiono szklane kubeczki do sakramentu i chleb w przygotowaniu na cotygodniowe spotkanie sakramentalne. Trzy śpiewniki miały zaznaczone strony, na których znajdowały się cztery pieśni, jakie włoscy święci umieli zaśpiewać po francusku. Po jednej stronie wisiał obraz przedstawiający Świątynię Salt Lake, a po drugiej obraz przedstawiający Pierwsze Prezydium.
Prezydent i Siostra Christensenowie dołączyli do czwórki włoskich świętych, by odbyć spotkanie sakramentalne. Siostra Chistensen mówiła o nim tymi słowami: „Nasz Ojciec Niebieski wylał na nas Swego Ducha i natchnienie w tym małym pokoju w tak wielkim stopniu jak w najpiękniejszym przybytku czy kaplicy w Stanach. Wszyscy mieliśmy zaszczyt złożyć świadectwo”.
Po spotkaniu Santo Beltrame oddał Prezydentowi Christensenowi dziesięcinę zbieraną przez trzy lata, której nie mógł przekazać przez ten czas. Brat Pittini także oddał na rzecz Kościoła swoje skromne środki. Pomimo tego, że żyli z dala od zorganizowanej gminy, w izolacji, ci włoscy członkowie starali się dochować zawartych przymierzy wbrew ciągłym sprzeciwom lokalnych kapłanów.
Potem grupa zjadła posiłek, na przygotowanie którego Siostra Snaidero poświęciła wiele godzin. Jej córka wysłała im trochę jedzenia, które odkładali na tę specjalną okazję i bardzo chętnie dzielili się nim ze świętymi przybyłymi z tak daleka.
Milestones Italian 02
Brat Pittini iSnaiderowie w1967r.2022 by Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved.Kilka miesięcy po spotkaniu Christensenów z tymi pokornymi świętymi w Comerzo, Pietro i Felicita pojechali do Świątyni Berno, gdzie zostali zapieczętowani razem na to życie i na całą wieczność. Niestety, Santo Beltrame zmarł niedługo później. Nigdy nie miał okazji pojechać do świątyni, ale w rok po tym dokonano dla niego obrzędów w zastępstwie. Święci dalej wiernie spotykali się w Comerzo, dopóki nie przybyli misjonarze i nie zaczęto formować kongregacji we Włoszech. Lata wierności zostały nagrodzone: ci święci zobaczyli wielki rozwój Kościoła w swym kraju.
Wkład tych oddanych świętych w dniach ostatnich przyczynił się do tego, że Kościół powiększył swą liczebność z czterech członków w 1958 roku do prawie 27 500 członków, którzy tworzą 95 kongregacji we Włoszech obecnie. By uzyskać więcej informacji na temat Kościoła we Włoszech, kliknij tutaj.
Od wczesnych lat Kościoła do współczesności święci w dniach ostatnich poświęcali swój czas, talenty i umiejętności na rzecz dzieła Kościoła w Europie. Jeśli masz dodatkowe informacje na temat Pietra i Felicita Snaiderów, Santa Beltrama lub Luigiego Pittiniego lub wiesz o osobistym doświadczeniu członka Kościoła, którego wkład mógłby zainteresować inne osoby w Obszarze Europy, wyślij swoje informację lub historię na adres EUAChurchHist@ChurchofJesusChrist.org