Druga część z trzyczęściowej serii artykułów na temat ogólnoświatowego Kościoła.
Być dobrym mormonem oznacza również być dobrym obywatelem
Czy święci w dniach ostatnich mogą wypełniać obowiązki obywatelskie w społeczeństwie, w którym żyją, pozostając jednocześnie wiernymi swojej wierze? Niektórzy mogą kwestionować samo założenie: dlaczego musi istnieć napięcie pomiędzy kościołem a państwem? Religia oraz rząd nie mogą ignorować siebie nawzajem, jak i nie powinny być sobie wrogami. Sfery duchowości i prawa różnią się od siebie, ale działają najlepiej, kiedy wolność sumienia oraz wspólne dobro stwarzają sobie nawzajem przestrzeń.
Cesarzowi musi być oddane, co cesarskie, ale jednocześnie musi być wyrażony głos duszy [1].
Święci w dniach ostatnich rozumieją tę dynamikę. Dwunasta Zasada Wiary głosi: „Wierzymy w posłuszeństwo królom, prezydentom, władcom i rządom; w przestrzeganie, poszanowanie i poparcie dla prawa”. Mormoni również wierzą, że „żaden rząd nie może istnieć w pokoju bez wytyczenia takich niepogwałcalnych praw, co zabezpieczą każdej osobie wolność sumienia” [2]. Posłuszeństwo prawu oraz wolność sumienia — dwa ogromne przywileje — muszą ze sobą współistnieć.
Wyzwania tej wzajemnej zależności różnią się z uwagi na miejsce.
Działający niemalże w każdym kraju na świecie Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich porusza się wśród różnych kultur, zwyczajów oraz przepisów prawnych. Kraje te posiadają różne rodzaje rządów, wyznają różne wartości polityczne oraz inaczej pojmują wolność. Kościół liczy ponad 15 milionów świętych w dniach ostatnich, a oni kierują się własnymi sumieniami w kwestiach dnia codziennego. Niektórzy członkowie mogą popierać politykę na szczeblu lokalnym bądź państwowym, podczas gdy inni członkowie mogą się z nią nie zgadzać. Niektórzy głosują na jednych, a inni na drugich. Mormońskie przekonania danej osoby nie narzucają jej tożsamości politycznej. Rozbieżność opinii politycznych w Kościele w każdym kraju jest rzeczą zdrową i korzystną.
Mormoni na całym świecie są zarówno patriotami, jak i są oddani swojemu kościołowi. Są kształtowani i wzbogacani poprzez historię, sztukę i literaturę ich własnej ojczyzny oraz zaangażowani w sukces swojej społeczności. Miłość do kościoła nie osłabia miłości do kraju. Bóg stworzył świat, a w nim niezmierzone cuda, bogactwa i różnorodność, abyśmy się nimi cieszyli.
Co więc oznacza bycie dobrym obywatelem i osobą wierzącą? Ideał duchowy kościoła rozciąga się daleko poza jego mury. W większości przypadków ludzie wierzący postrzegają siebie jako część większego społeczeństwa i dążą do tego, aby mu pomóc. Zgłaszają się na ochotników do instytucji społecznych, takich jak organizacje charytatywne, szkoły, stowarzyszenia oraz kluby. Służą potrzebującym w schroniskach, jadłodajniach dla bezdomnych oraz szpitalach. Zgłębiają programy i głosują na uczciwych kandydatów. Z chęcią mówią, jak i słuchają; krytykują, jak i rozwiązują problemy.
Jednakże w wielu miejscach na świecie prawa oraz warunki społeczne krępują sumienie poszczególnych osób oraz wspólnoty religijne. Według badań Pew Research Center, ponad trzy czwarte populacji świata żyje w krajach, w których istnieją ograniczenia religijne [3].
Istnienie społeczeństwa opartego na zasadach pokojowych jest bardziej prawdopodobne, kiedy prawo chroni wyrażanie poglądów religijnych i słyszany jest głos każdej osoby. Badania pokazują, że ochrona różnorodnych doświadczeń duchowych jest silnie współzależna ze zwiększoną swobodą obywatelską i polityczną, większą wolnością prasy oraz wolnością ekonomiczną, mniejszą liczbą konfliktów zbrojnych, lepszym stanem zdrowia, wyższym stopniem dochodów, lepszą edukacją dla kobiet oraz wyższym ogólnym rozwojem ludzkości [4].
Praca nad tym, by być dobrym obywatelem, nigdy nie jest łatwa — wymaga ona osądu, uprzejmości oraz cierpliwości. Z biegiem czasu i po długich debatach prawa są często przekształcane, aby odpowiedzieć na potrzeby ludzi. Ważne jest, aby zarówno przestrzegać prawa, jak i je ulepszać. Taka reforma powinna być dokonana za pośrednictwem środków prawnych, z użyciem moralnej perswazji dla dobra ogółu.
Gdziekolwiek mieszkają święci w dniach ostatnich, mają oni obowiązek i przywilej, aby uczynić ich zakątek świata lepszym miejscem. Działają z nadzieją, że wymagania związane z ich sumieniem i wypełnianiem roli obywatela będą zrównoważone i będą realizowane w duchu pokoju.
[1] Zob. Ew Mateusza 22:21.
[2] Nauki i Przymierza 134:2.
[3] Pew Research Center, „Latest Trends in Religious Restrictions and Hostilities”, 26 lutego
2015.
[4] Zob. Brian J. Grim and Roger Finke, The Price of Freedom Denied (2011), str. 206.