Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich został zorganizowany 6 kwietnia 1830 r. w Fayette w stanie Nowy Jork. Gdy Kościół wzrastał, nowonawróceni gromadzili się w Ohio i Missouri. Podczas gdy Święci w Dniach Ostatnich w Kirtland w stanie Ohio doświadczali prześladowań, ci zgromadzeni w Missouri byli wielokrotnie przepędzani z miasta do miasta przez rozwścieczony tłum. Będąc zmuszonymi do opuszczenia Missouri w 1839 r., członkowie Kościoła zgromadzili się w Illinois i w bagiennym zakolu rzeki Missisipi zbudowali dobrze prosperującą społeczność. Jednakże po siedmiu latach ponownie musieli opuścić swoje domy. Ci pionierzy, prowadzeni przez Brighama Younga, przebyli 2092 kilometrów na zachód, do Doliny Jeziora Słonego.
- Pierwsza świątynia, zbudowana przez Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, znajdowała się w Kirtland w stanie Ohio. Pomimo kosztów szacowanych na 40.000 dolarów amerykańskich — co odpowiada około 750.000 współczesnych dolarów — członkowie Kościoła zaangażowali się w budowę świątyni. Mężczyźni budowali całe dnie, a nocami pilnowali świątyni przed motłochem. Po ukończeniu budowy w 1836 r. podarowane naczynia szklane i porcelana zostały potłuczone, aby nadać świątyni lśniący wygląd.
- Zgodnie ze wskazówkami Józefa Smitha siedmiu misjonarzy popłynęło do Liverpoolu w Anglii i w 1837 r. otworzyło Misję Brytyjską. Po dziewięciu miesiącach nauczania w kościołach, wynajętych salach i chodząc od drzwi do drzwi, było prawie 2000 nawróconych. Gdy w 1863 r. ośmiuset członków Kościoła zgromadziło się, żeby popłynąć do Ameryki na statku Amazon, brytyjski pisarz Charles Dickens wsiadł na pokład, aby ich obserwować. Zauważywszy ich zdyscyplinowanie i zorganizowanie stwierdził, że mormońskich nawróconych można porównać do „najszlachetniejszych ludzi w Anglii”.
- W 1838 r. gubernator Missouri, Lilburn W. Boggs, wydał niechlubny „Rozkaz eksterminacji”. Rozkaz ten został wydany na podstawie przejaskrawionych raportów dotyczących zdarzeń pomiędzy Świętymi w Dniach Ostatnich a mieszkańcami stanu Missouri. Rozkaz zawierał stwierdzenie: „Mormoni muszą być traktowani jak wrogowie i muszą być eksterminowani lub wypędzeni ze stanu, jeśli to będzie konieczne dla dobra publicznego”. Choć rozkaz ten nie był stosowany od połowy XIX wieku, to nie został oficjalnie odwołany aż do 1976 r. — 138 lat później.
- Po tym, jak członkowie Kościoła zostali zmuszeni do opuszczenia stanów Ohio i Missouri, osiedlili się w Commerce w stanie Illinois — w bagnistym zakolu rzeki Missisipi. W październiku 1839 r. miasto zostało przemianowane na Nauvoo, biorąc swoją nazwę od hebrajskiego słowa oznaczającego coś miłego lub pięknego albo miejsce odpoczynku i piękna. Gdy Święci w Dniach Ostatnich znaleźli swoje nowe schronienie, populacja miasta wzrosła do około 12.000 mieszkańców. Nauvoo szybko stało się ważnym ośrodkiem handlu, dorównując rozmiarem miastu Chicago.
- Wraz z rozwojem Nauvoo wzmagały się prześladowania ze strony motłochu. Święci w Dniach Ostatnich budowali świątynię w Nauvoo, ale zanim została poświęcona, zostali po raz kolejny zmuszeni do opuszczenia swoich domów. Świątynia została porzucona, zbezczeszczona przez motłoch i strawiona przez ogień w 1848 r. Półtora wieku później Świątynia Nauvoo została odbudowana na podstawie oryginalnych planów i poświęcona w czerwcu 2002 r. przez ówczesnego Prezydenta Kościoła, Gordona B. Hinckleya. Od lutego do września 1846 r. większość członków Kościoła została zmuszona do opuszczenia swoich domów w Nauvoo. Większość z nich uciekła w dół ulicy, która jest obecnie czasami nazywana „ulicą łez”. Podczas ostrych mrozów szeroka rzeka Missisipi zamarzła, co umożliwiło wielu tysiącom członków Kościoła przekroczenie jej piechotą lub na wozach. Wiele osób piszących pamiętniki opisało to zamarznięcie jako cud, a jedna z nich zażartowała: „To był cud, który niemal zamroził kilka tysięcy świętych”.