Wzmacnianie rodzin ponad granicami. Dzień dialogu i uznania w Brukseli

W Światowym Dniu Rodziców, Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich podkreśla swe zaangażowanie we wzmacnianie rodzin na całym świecie. Podczas spotkania, które odbyło się 13 maja br. w Brukseli, kościelne Biuro ds. Unii Europejskiej i Spraw Międzynarodowych było gospodarzem Konferencji Europejskiej Polityki Rodzinnej oraz wręczenia Europejskiej Nagrody Wartości Rodzinnych. W spotkaniu wzięli udział liderzy i instytucje działające na rzecz promowania dobrobytu rodzin w Europie. 

Tego dnia decydenci, pracownicy naukowi, dziennikarze, przywódcy religijni i eksperci z całej Europy i Ameryki Północnej zebrali się, aby wziąć udział w rozmowach na temat rodziny i docenić wyjątkowych przywódców, którzy wzmacniają rodzinę jako podstawową jednostkę społeczeństwa.

Wydarzenia te są częścią inicjatywy pt. „Strengthening Families” [Wzmacnianie rodzin], realizowanej we współpracy z Sutherland Institute, zespołem ekspertów z siedzibą w Utah. Tegoroczne spotkanie zbiegło się też z 30. rocznicą powstania dokumentu „Rodzina. Proklamacja dla świata”, który stanowi oświadczenie Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, dotyczące centralnej roli rodziny w planie Boga.

Dzień rozpoczął się pięcioma dynamicznymi sesjami Europejskiej Konferencji Polityki Rodzinnej. Omawiane były prowadzone badania, kwestie prawodawstwa oraz wyzwania i możliwości, przed którymi stoją dziś rodziny. Wydarzenie otworzyła Antonella Sberna, wiceprzewodnicząca Parlamentu Europejskiego odpowiedzialna za dialog z kościołami i organizacjami niewyznaniowymi. W swoim przesłaniu wideo wezwała do zaprowadzenia „Europejskiego Ładu Rodzinnego”. Poprosiła decydentów o umieszczenie rodziny w centrum przyszłości Europy, podkreślając kluczową rolę rodziny w zapewnieniu spójności społecznej i w życiu obywatelskim. Oświadczyła, że „rodzina nie jest teoretyczną ideą i nigdy nie powinna być postrzegana w ten sposób. Jest ona żywą i rzeczywistą jednostką”.

Pierwsza sesja dotyczyła struktury rodziny i dobrostanu dzieci. Dr Vincenzo Bassi, prezes FAFCE, wyjaśnił, że historycznie „rodzina ucywilizowała ludzkość” i że małżeństwo było pierwszym przymierzem, które przedkładało dobro drugiej osoby nad własne. Profesor Jenet Erickson, stypendystka w Wheatley Institute na Uniwersytecie Brighama Younga, podkreśliła znaczenie domu z dwojgiem rodziców, nazywając go „czynnikiem dzielącym klasy”. Powiedziała, że badania dowodzą, iż dzieci w rodzinach z dwójką rodziców są naprawdę uprzywilejowane. Matteo Rizzolli, profesor polityki gospodarczej na Uniwersytecie LUMSA w Rzymie, dodał: „Nie chodzi o to, aby utrzymanie dzieci było tańsze. Chodzi o to, by rodziny były bardziej cenione”. Sugerował w ten sposób, że uwaga skierowana na wartość rodziny jest równie ważna jak środki finansowe.

Druga sesja dotyczyła potrzeby głębszej refleksji nad polityką rodzinną. José Luis Bazan z COMECE przedstawił przegląd katolickich zasobów dostępnych dla rodzin i młodzieży. Rick Larsen, prezes i dyrektor generalny Sutherland Institute, powiedział: „Zapominamy, że to rodzina przyczynia się do funkcjonowania społeczeństwa”.

Podczas trzeciej sesji usłyszeliśmy młode głosy z dziedziny badań i rzecznictwa. Maja Jeśmanowicz z Polski, kierowniczka projektu Europejskiej Konfederacji Dużych Rodzin w Hiszpanii stwierdziła, że „Młodzi ludzie nadal chcą mieć dzieci — chcą tego sercem, ale nie głową”, wskazując, że dużą rolę w procesie podejmowania decyzji o założeniu rodziny odgrywają strach i niepewność. Emma Howlett, studentka Uniwersytetu Brighama Younga, podkreśliła siłę przykładu: „Tak bardzo cenimy życie rodzinne, że boimy się w nie wejść, jeśli nie jest idealne”. Wspomniała, że młodzi ludzie są na ogół nieufni wobec instytucji i szukają autentyczności oraz wiarygodności.

Czwarta sesja była poświęcona kwestiom legislacyjnym. Senator stanu Utah, Todd Weiler oraz reprezentantka stanu, Candice Pierucci, opowiedzieli o inicjatywach skoncentrowanych na rodzinie w zakresie edukacji, polityki podatkowej i cyfrowej ochrony dzieci. Lisa Perkins, członkini duńskiego parlamentu, wyraziła refleksje na temat systemów polityki rodzinnej: „Stworzyliśmy państwo opiekuńcze, które stało się tak złożone, że teraz konkuruje z rodzinami”. Marco La Marca, członek gabinetu Dubravki Šuicy, europejskiej komisarz ds. regionu śródziemnomorskiego, podkreślił wartość ekonomiczną matek pozostających w domu: „Musimy zrewidować sposób, w jaki patrzymy na dane dotyczące PKB, ponieważ nie uwzględniają one ich pracy”.

Konferencja zakończyła się sesją plenarną, podczas której podsumowano kluczowe idee. Prelegenci byli zgodni co do potrzeby długoterminowego podejścia i wypracowania zasad. „Być może za bardzo skupiamy się na szczegółach”, zauważył profesor Rizzolli. „Jaki jest nasz wielki plan w kontekście wartości rodzinnych w społeczeństwie?”.

Zamykając konferencję, Francesco Di Lillo, dyrektor kościelnego Biura ds. Unii Europejskiej i Spraw Międzynarodowych, odniósł się do Proklamacji o rodzinie i wezwał „odpowiedzialnych obywateli i członków rządów na całym świecie, aby promowali te środki, które mają na celu zachowanie i wzmocnienie rodziny jako podstawowej jednostki społeczeństwa”.

Po konferencji goście wzięli udział w wieczornej kolacji i uroczystości wręczenia Europejskiej Nagrody Wartości Rodzinnych 2025, której towarzyszył występ muzyczny Aarona McInnisa (tenor) i Marie Datcharry (fortepian).

Laureatką nagrody w 2025 r. została Merete Riisager, była duńska minister ds. dzieci i edukacji. Jako wieloletnia orędowniczka praw rodzicielskich i wolności edukacyjnej, Merete Riisager wywierała wpływ lokalnie w kraju, jak też i w całej Europie. Jej praca kształtowała prawodawstwo, dialog publiczny, dyskurs intelektualny.

W swoich uwagach Merete Riisager przytoczyła historię swoich dziadków, którzy zbudowali zarówno dom, jak i założyli firmę w powojennej Danii. Mówiła o rodzinie zakorzenionej w wartościach służby, pokory i radości. „[Dziadkowie] nauczyli nas, że życie może zaoferować przyjemny lub trudny początek, a my jesteśmy odpowiedzialni za to, co z nim zrobimy”, powiedziała. „Nie przychodzimy na świat po to, aby zadowolić państwo czy szefa w pracy. Jesteśmy tutaj po to, aby szanować życie i wypełniać w nim naszą rolę najlepiej, jak potrafimy”.

Choć zaskoczona tym, że została nagrodzona, Riisager powiedziała, że ta nagroda potwierdziła cichą prawdę o jej pracy: „Nigdy nie postrzegałam siebie jako kogoś, kto walczy o rodzinę, ale patrząc wstecz, widzę, że to właśnie robiłam”.

Pod koniec wieczoru goście wyrazili wdzięczność za możliwość refleksji, spotkania i ponownego zobowiązania się do zbiorowej odpowiedzialności za wzmacnianie rodzin. Konferencja i wręczenie nagrody potwierdziły jasny przekaz Proklamacji o rodzinie: rodzina zajmuje centralne miejsce w planie Stworzyciela dotyczącym wiecznego przeznaczenia Jego dzieci.