Kościół rozpoczął działalność w Europie w wieku XIX, gdy Polska nie istniała jako niepodległe państwo. W 1903 roku Polska została uroczyście poświęcona dla głoszenia i udzielania obrzędów Ewangelii. Ze względu na trudności prawne i polityczne, działalność kościelna nie została podjęta. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. na terytorium Rzeczypospolitej nie było żadnych jednostek kościoła.
Po zakończeniu II Wojny Światowej , na skutek zmian terytorialnych w granicach Polski znalazło się szereg gmin skupiających niemieckojęzycznych członków Kościoła. W rezultacie akcji przesiedleńczej do Niemiec w latach 19467 w Polsce pozostały nieliczne skupiska członków, przede wszystkim na Mazurach, na Śląsku i na Pomorzu. Największą kongregację stanowiła gmina w mazurskiej wsi Zełwągi, liczącą w 1939 r. 157 członków. Gmina dysponowała własnym budynkiem kościelnym zbudowanym w 1929 r., który był pierwszym murowanym budynkiem Kościoła na obszarze środkowej Europy. Pomimo powojennych przemian politycznych i społecznych zełwąska gmina kontynuowała działalność religijną. Święci w Dniach Ostatnich zintegrowali się z nowymi mieszkańcami osiedlającymi się na Mazurach, zebrania kościelne odbywały się w j. polskim i były otwarte dla wszystkich. Formalna rejestracja kościoła nastąpiła na początku lat 60tych XX w. Na początku lat 70tych, na fali normalizacji stosunków pomiędzy PRL i RFN, większość zełwąskich członków opuściła Polskę. W 1971r. gmina w Zełwągach została rozwiązana. Kaplica przeszła w ręce parafii rzymskokatolickiej i nadal pełni funkcje religijne.
Pod koniec lat 60tych Towarzystwo Genealogiczne Stanu Utah, działając w imieniu Kościoła zainicjowało współpracę z polskimi archiwami państwowymi i kościelnymi w zakresie ochrony i mikrofilmowania archiwalnych zasobów metrykalnych. W 2000 r. Kościół ofiarował Archiwom Państwowym zakupione zagranicą Archiwum Potockich, liczący ponad 10 tys. stron zbiór 7 tys. 500 dokumentów historycznych, sporządzanych w okresie XV XIX w.
Według statystyk, w latach 70tych w Polsce mieszkało kilkudziesięciu Świętych w Dniach Ostatnich dzięki czemu Kościół mógł odzyskać status prawny. 24 sierpnia 1977 r. do Warszawy przyjechał Prezydent Kościoła Spencer W. Kimball i ponownie poświęcił Polskę dla prowadzenia kościelnej działalności religijnej. W 1980 r. w Warszawie zakupiono niewielki lokal przy ul. Nowy Świat 38, w którym przez kilka następnych lat odbywały się zebrania kościelne pod przewodnictwem par misjonarskich ze Stanów Zjednoczonych. W latach 19851990 do kościoła przystąpiło 230 osób.
Na przełomie lat 80tych i 90tych funkcjonowały gminy Kościoła w Warszawie, Łodzi, Wrocławiu i Trójmieście. W późniejszym okresie powstały gminy w Bydgoszczy, Szczecinie, Poznaniu, Katowicach, Krakowie, Kielcach, Lublinie i Białymstoku. Nowelizacja ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania z końca lat 80tych umożliwiły Kościołowi sfinalizowanie rozmów z władzami administracyjnymi w sprawie zakupu działki i budowy kaplicy. W czerwcu 1989 r. podczas ceremonii położenia kamienia węgielnego pod budowę budynku kościelnego na warszawskiej Woli , członek Władz Kościoła Starszy Russel M. Nelson określił przyszłą kaplicę jako „ dom modlitwy, dom postu, dom nauki i chwał, cytadelę wiary w tym historycznym mieście i pełnym honoru kraju”.
1 lipca 1990 r. zorganizowana została Polska Warszawska Misja ogólnopolska kościelna jednostka administracyjna. Wzmożona działalność misjonarska i stabilizacja struktur organizacyjnych i administracyjna kościoła przyczyniły się do stopniowego wzrostu liczby wiernych. W latach 90tych liczba członków wzrosła do 1074 osób . 12 maja 2002 r. podczas konferencji kościoła w Warszawie zorganizowany został Polski Warszawski Dystrykt – jednostka administracyjna obejmująca swym zasięgiem terytorialnym kilka gmin w centralnej i północnej Polsce. W 2004 r. w warszawskiej kaplicy otwarto największe w Europie Środkowej kościelne Centrum Historii Rodziny. Centrum umożliwia zainteresowanym dostęp do zasobów genealogicznych z Biblioteki Historii Rodziny w Salt Lake City. W kolejnych latach otwarto jeszcze 3 placówki w Łodzi, Bydgoszczy i Wrocławiu.
W latach 2005 i 2014 utworzono kolejne dystrykty: w Katowicach i w Bydgoszczy. Obecnie funkcjonuje w Polsce 13 gmin wchodzących w skład 3 dystryktów. Członkowie kościoła pochodzą z kilkunastu krajów z różnych kontynentów i reprezentują różnorodne środowiska społeczne i zawodowe.