Pomoc wzajemna i samowystarczalność

Celem programu pomocy wzajemnej Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest pomoc osobom potrzebującym poprzez nauczanie zasad, które pozwolą im stać się samowystarczalnymi i zachować szacunek do samych siebie. Program dostarcza również okazję do służby dla wszystkich członków Kościoła, wypełniając przykazanie Jezusa Chrystusa, dotyczące karmienia głodnych, napojenia spragnionych, przyjęcia przechodniów, odziania nagich i odwiedzania chorych.

Wkrótce po założeniu Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich w 1830 r. jego przywódcy zorganizowali magazyny biskupie, czyli miejsca w których zboże i inne artykuły żywnościowe ofiarowane przez członków jako darowizny, były składowane i przekazywane, aby pomagać członkom będącym w potrzebie. W kwietniu 1936 roku Kościół oficjalnie zorganizował program pomocy wzajemnej, aby pomóc członkom Kościoła cierpiącym z powodu niszczących skutków wielkiego kryzysu. Obecnie ten program pomocy wzajemnej został rozszerzony na wszystkie krańce globu i pomaga ludziom wszystkich wyznań.

• Finansowanie programu pomocy wzajemnej odbywa się na zasadzie przekazywania środków przez członków Kościoła. Jednej niedzieli w miesiącu członkowie Kościoła powstrzymują się od spożycia dwóch posiłków i przekazują oni Kościołowi kwotę, którą przeznaczyliby na jedzenie.
• Osoby potrzebujące są znajdowane przez przywódcę lokalnego zgromadzenia (biskupa) z pomocą prezydenta Stowarzyszenia Pomocy — kobiety ze zgromadzenia, która służy jako przywódczyni organizacji kobiet. Liczebność zgromadzenia nie przekracza kilkuset osób, tak więc lokalni przywódcy znają swój lud.
• W niektórych lokalizacjach o dużej liczebności członków Kościoła duże znaczenie mogą mieć budynki programu pomocy wzajemnej. Na Placu Pomocy Wzajemnej znajdującym się nieopodal siedziby głównej Kościoła w Salt Lake City w stanie Utah znajduje się największe zagęszczenie budynków tego typu. Budynki znajdujące się na placu to: fabryka konserw, mleczarnia, magazyn biskupa, sklep z rzeczami używanymi, centrum zatrudnienia i silosy, w których jest przechowywana pszenica i inne zboża.
• Magazyny biskupie są często porównywane do supermarketów bez kas. Artykuły spożywcze i gospodarstwa domowego są wydawane tym osobom, które nie mogą sobie na nie pozwolić, a które posiadają pisemne zapotrzebowanie, podpisane przez lokalnego biskupa. Osoby otrzymujące artykuły mają możliwość ich odpracowania, w ramach możliwości. Na świecie znajduje się 129 magazynów biskupich.
• Centra zatrudnienia to miejsca, w których ludzie mogą zdobyć szkolenie zawodowe i uczyć się, aby rozszerzyć kwalifikacje zawodowe i znaleźć oferty pracy. Na świecie działa 259 takich centrów.
• Deseret Industries to organizacja non-profit, która służy zarówno jako ośrodek szkolenia zawodowego, jak też prowadzi sklepy z rzeczami używanymi. Sklepy z rzeczami używanymi są ogólnodostępne.
• Służby rodzinne ŚwDO to prywatna organizacja non-profit, która zajmuje się doradztwem, usługami adopcyjnymi, grupami wsparcia przy wychodzeniu z uzależnienia oraz pomocą w sprawach społecznych, emocjonalnych i duchowych.