Zadośćuczynienie i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa umożliwia zerwanie więzów grzechu i śmierci

W okresie poprzedzającym Wielkanoc wiele osób skłania się do refleksji i medytacji nad męką, zadośćuczynieniem i zmartwychwstaniem naszego Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa. Bliscy tych, których linia życia została przedwcześnie przecięta przez konflikty wojenne i niewole, prześladowania, lub niespodziewane tragiczne wypadki, szuka i znajduje pocieszenie w naukach ewangelii Jezusa Chrystusa.

Gdy w ogrodzie Getsemane Jego cierpienia i męka za grzechy każdej istoty ludzkiej bez wyjątku dobiegły końca, faryzeusze pojmali Jezusa, związali Mu ręce, niesprawiedliwie osądzili i zaprowadzili Go przed Piłata, który wydał żołnierzom rozkaz, aby przed wykonaniem wyroku ukrzyżowania na Golgocie, brutalnie Go ubiczowali. W tym okresie czasu, słowa starożytnego proroka Mosjasza o powstaniu Chrystusa z martwych i Jego wstawiennictwie za całą ludzkość mają szczególne znaczenie i nasuwają anologię do budzącej się do życia natury, każdej rośliny bez wyjątku, na całej kuli ziemskiej.

"I tak Bóg zrywa więzy śmierci, odniósłszy zwycięstwo nad śmiercią i dając Synowi moc wstawienia się za ludźmi."

(Mosjasz 15:8, str.150)

Poprzez zadośćuczynienie i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa oraz dzięki Jego osobistym obietnicom, mamy nie tylko nadzieję ale pewność tego, że nasi przodkowie razem z nami i przyszłymi pokoleniami przezwyciężymy więzy śmierci. Te więzy zostaną na zawsze zerwane właśnie dlatego że Jezus Chrystus oddał Swoje życie i litościwie wstawia się za nas. My, nasi kochani bliscy, przyjaciele i nasze rodziny we wcześniejszych pokoleniach oraz wszyscy bliźni powstaniemy do życia wiecznego wyłącznie dzięki Jego osobistej ofierze, wstawiennictwu i miłości.

Prorok Alma zapisał:

"I pójdzie On doświadczając boleści, cierpienia i wszelkich pokus; i stanie się to, aby wypełniły się słowa, że przejmie boleści i choroby swego ludu. I przyjmie śmierć, aby mógł zerwać jej więzy trzymające w niewoli Jego lud, i weźmie na siebie ich słabości, aby Jego serce przepełniło się miłosierdziem przez doświadczenia w ciele, aby przez doświadczenia w ciele poznał, jak może pomagać swoim w ich słabościach."

(Alma 7:11-12, str. 193)

Podczas aktu zadośćuczynienia w ogrodzie Getsemane Zbawiciel czuł ból i cierpienia tych, którzy doświadczyli okrucieństw, tortur, zginęli na polach bitew, zostali zgładzeni w obozach jenieckich lub z innych powodów - każdej istoty ludzkiej która żyła, żyje lub będzie żyła, aby wiedzieć jak nam pomóc przezwyciężyć grzech i zło. Jego zadośćuczynienie – świadome i dobrowolne przyjęcie na własną osobę cierpień fizycznych i duchowych wszystkich ludzi wywołanych niesprawiedliwym postępowaniem i własnymi grzechami – umożliwia nam uzyskanie przebaczenia naszych osobistych grzechów pod warunkiem przystąpienia do Niego i podążania za Jego przykładem, czyli "stawiania się na Jego podobieństwo." W rezultacie możemy cieszyć się pokojem ducha w życiu doczesnym i nieskończonymi błogosławieństwami w życiu wiecznym.

Niechaj nasza wdzięczność i miłość do Zbawiciela za bezwarunkowy, nieporównywalny z niczym innym dar zmartwychwstania i możliwość otrzymania wywyższenia do życia wiecznego w Jego obecności, znajdują wyraz nie tylko w okresie Świąt Wielkanocnych czy obchodach doniosłych rocznic gdy oddajemy szacunek poległym w obronie ojczyzny, ale każdego dnia.