Jedna z mniej znanych historii biblijnych mówi o tym, jak Jezus wyznaczył siedemdziesięciu spośród swoich naśladowców, powołując ich do służby i głoszenia ewangelii. W posłudze Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich „siedemdziesiąty” to urząd wywodzący się z tej historii. Pośród panującej pandemii pewien Duńczyk i Francuz, niedawno powołani na ten urząd, znajdują sposoby na podnoszenie na duchu i i pomaganie innym.
| Temple Square is always beautiful in the springtime. Gardeners work to prepare the ground for General Conference. © 2012 Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved. | 1 / 2 |
„Jeśli możesz dać trochę z siebie, twoja miłość i troska będą natchnieniem i zachętą dla innych” – mówi Starszy Franck A. Poznanski, którego powołanie zostało ogłoszone podczas globalnego wirtualnego spotkania w kwietniu ubiegłego roku. „Starszy” to tytuł religijny nadawany misjonarzom i wysokim rangą przywódcom Kościoła.
Pochodzący z Angers w zachodniej Francji Starszy Poznanski jest jednym z dwóch nowych Siedemdziesiątych Obszaru w Obszarze Europy – jednostce administracyjnej Kościoła rozciągającej się od krajów nordyckich na północy po Hiszpanię i Wyspy Zielonego Przylądka na południu. Drugi, Starszy Erik Bernskov, pochodzi z Jyllinge, znajdującego się 40 kilometrów na zachód od Kopenhagi.
Obaj zostali powołani na Siedemdziesiątych obszaru. W odróżnieniu od Siedemdziesiątych Przedstawicieli Władz Generalnych, mieszkają we swoich krajach, zapewniają przywództwo wyznaczonym kongregacjom w okolicy i kontynuują pracę w swoich zawodach, służąc jako wolontariusze.
Wkład w działalność Kościoła i społeczności zawsze był bliski ich sercom. „Tuż przed pandemią Covid-19 wraz z żoną zaczęliśmy podawać bezdomnym śniadanie raz w tygodniu o 6 rano”, wspomina Starszy Poznanski. „Możliwość służenia ludziom, potrzebującym i ubogim zawsze jest błogosławieństwem”. Wraz z żoną, Veronique, są rodzicami pięciorga dzieci i dziadkami dziewięciorga wnucząt.
Na początku pandemii, kiedy uczestnictwo w nabożeństwach w kościelnych domach spotkań nie wchodziło w grę, Starszy Bernskov i jego żona Anne wraz z innym małżeństwem w bezpieczny sposób odwiedzali samotnych i starszych członków swojego palika w progach ich domów. Zachowując odpowiednią odległość śpiewali hymny i podrzucali domowe wypieki. „Samo zobaczenie uśmiechniętych twarzy osób, które od jakiegoś czasu nie przebywały z innymi ludźmi, wywarło na mnie wpływ”, wspomina.
Starszy Bernskov, z zawodu konsultant ds. rekrutacji, ceni swoją rodzinę. Wraz z żoną mają czworo dzieci i pięcioro wnucząt. Przed wprowadzeniem ograniczeń w podróżowaniu lubił zabierać swoje dzieci do kościelnych świątyń. Zlokalizowane w kilku miastach Europy te sanktuaria są miejscami świętości i spokoju. Podczas dwóch takich wyjazdów do Anglii skorzystał też z okazji, by uczestniczyć w meczach piłki nożnej.
Gdy świat się zamykał, Starszy Bernskov wspomina długie spacery na łonie natury i spędzanie czasu z rodziną. Ostatni rok umocnił w nim wartość, jaką ma łączenie się z otaczającymi nas ludźmi. „W miarę jak pandemia w niektórych miejscach słabnie, mam nadzieję, że znów będziemy świadczyć sobie wzajemnie posługę, odwiedzać się nawzajem i cieszyć się swoim towarzystwem”, mówi.
Starszy Poznanski kieruje kościelnymi programami edukacyjnymi dla młodzieży i młodych dorosłych w Europie, co jest jego etatowym zatrudnieniem. Pamięta, jak martwił się, że zapisani uczniowie mogą napotkać związane z pandemią wyzwania, które skłonią ich do opuszczania zajęć lub przerw w uczestnictwie. Jednak zajęcia zostały przeniesione do Internetu i był świadkiem boskiej pomocy. „A pod koniec 2020 roku mieliśmy więcej uczniów niż rok wcześniej”, wspomina.
Bycie powołanym na Siedemdziesiątego Obszaru pomogło mu również nauczyć się ufać Bogu – mówi Starszy Poznański. Ogarniał go niepokój i niepewność, ale jednocześnie miłość Jezusa Chrystusa. „Czułem, że nie powinienem się martwić. Pan mi pomoże”, podsumowuje.